Vliegvissers Ijzervallei

 

Start pagina

 

"De wraak van de Snoek"

"Het weekend van alles of niets"

"We gaan naar Nederland"

 

     

 

 
Vorig jaar, na hun snoek weekend waren alle deelnemers zo enthousiast dat werd afgesproken om dit ook in 2007 in te richten
en dat iedereen zeker moest meegaan (zie ook de web site met het verslag van vorig jaar).
En zo werd vanaf september de nodige voorbereidingen getroffen:
- Er werd contact opgenomen met Fik die weeral onze gids zou zijn
- Op zondagmorgen in onze polders vlogen de streamers in het ronde - papegaaien
en vliegende washandjes werden gedemonstreerd, stevigheid van nylon werd getest,
staalkabeltjes of spinnerstangen be- en veroordeeld, er werden ook de nodige contacten gelegd
met de omringde bomen (wie niet komt mist héél veel - dubbelzinnig hé).
En het voornaamste er werd snoek gevangen, gemist, gemeten, uit het water gehaald op de staande en liggende manier 
met en zonder net (voor meer informatie en praktische demonstraties zich wenden tot Kristof en Jean Pierre)
Een bindavond werd georganiseerd waar Jan Mertens ons een tweetal streamers leerde binden ( de klunzen onder 
ons kunnen die ook laten binden of kopen via de internetwinkel "shoppen vanuit je luie stoel")
Kamers werden gereserveerd voor snurkers en niet snurkers in het hotel in Haastrecht
Het restaurant werd verwittigd van onze komst

 Er werd ook nog druk gemaild om alles in kannen en kruiken te krijgen.
 En zo werd op zaterdagmorgen 3/11, van uit de diverse hoeken van het Vlaamse land en op de 
 meest onchristelijke uren vertrokken naar Antwerpen waar Fik ons om 7uur zou opwachten aan 
 het benzinestation. Iedereen was op tijd - ja niet te geloven hé ook onze voorzitter was op tijd en 
 na een korte uitleg vertrokken we naar de parking van "Boer Klaas" ergens in Nederland.

 

 
Onze Fik volgen op de autostrade, over Nederlands smalle wegen met water langs weerzijden van de weg
is adembenemend en kan gewoon niet naverteld worden, werkelijk een "unieke" ervaring.
Op de parking van Boer Klaas kregen we onze dagvergunning, werd alles nog ééns uitgelegd, de kaart van de 
omgeving die Dirk vergeten was door te mailen getoond en weg waren wij naar het Grote Snoekwater.
De auto's parkeren op een fatsoenlijke manier zou het ganse weekend een probleem vormen
maar waar een wil is, is een parking.

 

 

 

 

 

 

De keuze vliegvissen of spinnen werd aan iedereen vrij gelaten en weldra werd de eerste snoek gevangen. Wie de eerste bovenhaalde weet ik niet juist, het was Jürgen of Renzo maar weldra werden ook door anderen snoek gevangen zowel op de vlieg als op de spinner.

 

 

De beesten werden gemeten, bekeken, gefotografeerd, vergeleken , besproken en tenslotte weer te water gelaten.
Tijdens het landen van een snoek werd Fik door een snoek in zijn vingers gebeten (zie de titel : de "Wraak van de Snoek"),
was hulp gaan halen bij een boerin en was met een zak oliebollen en zijn vingers ingetaped teruggekeerd. 
Ook Kristof werd gebeten maar die kende geen boerin en bleef gewoon doorvissen.
Van al dat vissen krijg je honger en omstreeks 13u keerden we terug naar de auto's. Anthony die zich niet lekker 
voelde was naar de auto teruggekeerd en lag er als een pasgeboren beertje een uiltje te vangen (dit is een uitdrukking hé!
Waarom een uiltje en geen snoekje weet ik ook niet).
Op de parking van "Boer Klaas" zouden we onze boterhammetjes opeten,
maar eerst trakteerde Dirk nog op de verjaardag van zijn "vrouwtje".
 Intussen hadden er enkele van ons gezien dat je ook "frites, uitsmijters, soep en diverse kleine schotels"
kon krijgen bij Boer Klaas
en aangezien wij geen Hollanders maar Vlamingen zijn lieten wij die boterhammetjes waar ze waren
 ('t is ook niet gezond om buiten in de koude te eten).
Tijdens het eten werd nog maar eens geteld hoeveel en wie snoek had gevangen,
wie en hoeveel snoeken waren 
gemist en wie nog altijd niets had gevangen.
Na die diverse kleine schotels en afscheid genomen te hebben van Anthony
die zich absoluut niet lekker voelde en naar huis terugkeerde,
vertrokken we naar een andere visstek.
Opnieuw stonden we langs het water maar nu waren er wel huizen langs één straatkant.
Vic wees ons enkele mogelijke goede visplaatsen en we konden het opnieuw proberen.
Patrick van het principe
"wie het kleine niet eert is het grote 
niet weert" ving baarzen.

 

 

 

Ik had de lessen van Dirk goed onthouden en gooide mijn streamer mooi naar de overkant in het gras
 en liet die dan zachtjes in het water glijden, dit ging goed tot de streamer achter
een pol gras bleef haken en er geen beweging meer 
in te krijgen was. Omdat er schapen in de weide liepen en ik bang was dat één van die stomme dieren (sorry Jürgen)
dat ding met scherpe haken ging opeten en eraan doodgaan, besloot ik de hulp van Fik in te roepen.
Ook hij kreeg er geen beweging in, een voorbijkomende "inboorling" stelde voor om zijn kano te halen
maar daar bedankten we voor en toen reed Fik met de wagen zo'n kilometer of 3 rond om via de poort
in de weide te geraken en zo mijn streamer terug te halen. Nogmaals bedankt Fik.
Omdat er buiten baarzen geen snoek te vangen was besloten een andere stek op te zoeken.
We zouden daar blijven tot het donker was en aangezien er plaats genoeg was verspreidde iedereen zich langs het water. Hier was het wel moeilijker want er stonden volop bomen en struiken langs het water.

 

Voor mij was het dankzij de voorbereidingen een fluitje van een cent om mijn eerste boom te vangen maar die gaf wel
na enig aandringen mijn mooie streamer terug. Na een tijdje was die boom het wel      
moe van telkens gehaakt te worden en wilde hij mijn streamer houden, na wat     
aandringen van mij bleek hij wel de sterkste en dat ondervond ook mijn spinhengel. Die brak keurig in twee………..
Ik had er genoeg van, borg mijn nu 3-delige spinhengel op en ging op zoek naar de anderen. Na een tijdje vond ik Fik in een houding die leek op een plasbeurt of een innige omhelzing met een boom. Ook hij was in aanvaring gekomen met een boom die zijn hengel niet meer wilde lossen (waarschijnlijk familie van de mijne) maar met een klein beetje van mijn hulp en een heleboel vindingrijkheid van hem kon alles zonder brokken worden gerecupereerd.
Tenslotte was het te donker geworden en reden we naar het hotel; daarvoor moesten we eerst nog de overzetboot nemen.
Bij het "Hotel Over de Brug" gebouwd in 1883 in een tijd waar ze nog met paard en kar reden en de toeristen met de
 boot kwamen, was er voldoende plaats om met je boot aan te meren maar aangezien geen enkele van onze auto's kan drijven was het wel efkes zoeken en manoeuvreren om de wagens kwijt te raken.
 
In het hotel werden we verwelkomd door een jonge blonde "hollandse stoot"(uitdrukking uit één of ander boekje - betekenis niet juist gekend) en toonde dezelfde "stoot" ons onze kamers. Galant zoals altijd liet onze voorzitter haar voorgaan op de erg steile trap  maar ons liet hij niet voorgaan.
Om19.50u verzamelden we terug beneden proper gewassen, haartjes gekamd en lekker geurend waren we klaar voor het restaurant. Dit restaurant lag zo'n 20 min. van ons hotel ergens in een donker gat en weeral geen parking. Die hollanders - inboorlingen genoemd door Fik laten hun restaurantbezoekers eerst nog een wandeling maken om de eetlust aan te scherpen. Het was een gezellig restaurant met leuke serveuses die hollands spraken en die wel nu en 
dan wat moeite hadden met ons nederlands.
Het eten was lekker, de Duitse wijn uit Zuid-Afrika, het Belgische De Coninck-bier en de cola lieten zich drinken en de rekening was ook te doen.

 

 

Voor, tijdens en na het eten vertelde onze gids over zijn ervaringen in Nederland, werden de beste vistechnieken in de verf gezet, het voordeel van spinstangetjes aan de vliegenlijn uitgelegd, hemelden wij onze Geërde Voorzitter nog eens op, bespraken de vangsten en werden nogmaals de gevangen en gemiste snoeken geteld. Met 7 vissers waren er in totaal 12 snoeken gevangen en waren er diverse gemist.
Fik had er 3, Kristof 3, Renzo 3 en Jürgen ook 3. Patrick had er 2 gemist maar hij had wel baars gevangen.
De namen van de vissers die niets hebben gevangen worden om discretie redenen niet in het verslag opgenomen 
maar zijn wel te verkrijgen op het secretariaat.
Er werden ook reeds plannen gemaakt voor de volgende dag. Fik zou ons weer mee nemen naar heel mooi viswater maar niet te bereiken met de auto dus wandelen geblazen. Dirk vertelde ons dat we eens goed de vistechniek van 
Renzo moesten bekijken en dat we daaruit nog veel konden leren. Aangezien Dirk genoeg heeft aan vier uurtjes slaap zou hij reeds vroeg in de omtrek gaan vissen.
Terug naar het hotel, iets drinken om hun ook iets te gunnen, afgesproken met de hotelbaas om reeds om 7.30u te ontbijten en dan naar bed.
De zondagmorgen stond Kristof reeds buiten aan het water, daarna kwam Renzo en Patrick en …. en ja ook onze Dirk was wakker geworden, zijn vier uurtjes slaap duren héél lang (kan vergeleken worden met mijn zeven uurtjes slaap 
maar dan langer), hij had geslapen als een roos maar zag er zo niet uit. Er stond een rijkelijk ontbijt voor ons klaar: diverse soorten brood, hesp, kaas, eieren, vlees, confituur, koffie. Wij mochten hiervan ook ons lunchpakket voor de middag bereiden.
Na het ontbijt nog betalen en dan konden we weer naar de volgende visstek.
Ditmaal hadden we wel parkeerplaats maar lag de visplaats wel een heel eind verder. Hier was water, water en nog 
eens water. Hier en daar lag er wat grond met wat schapen op en overal wilde zwanen, ganzen, eenden en andere vliegende wezens.
Voor we zelf begonnen te vissen bekeken we de techniek van Renzo van op veilige afstand want zo'n streamer tegen
 je hoofd krijgen is ook niet alles.
Opnieuw verspreiden we ons en begonnen we te vissen. Om een voormiddag-verhaal kort te maken mijn vangsten bestonden uit een fuik, een net - ook in Nederland wordt er duchtig 
gestroopt - en een boel takken. 
Resultaat een drietal verloren streamers, lus van mijn vislijn doorgetrokken. En bijna wanhopig want nog altijd geen vis.
Rond de middag kwam iedereen weer bijeen aan de auto's. Iedereen stond er wat beteuterd bij want niemand had ook maar een beet gezien. Dirk was ook een streamer kwijt geraakt aan een net. Maar geen probleem Fik kende nog viswaters met meterlange snoeken. Rap onze boterhammetjes op en weg naar betere visoorden.
Opnieuw splitsten we ons: Renzo aan een groot water langs een bos, Patrick en Vic langs de baan en de rest trokken een weide in om daar een eind van de weg onze snoek te gaan vangen.
In de weide vonden we een heel mooi water, onzichtbaar van de weg en met plaats genoeg om iedereen rustig te 
laten vissen. Na een tijdje zagen we Jürgen een heel eind verder wandelen, na nog een tijd hoorden we Jürgen 
roepen en toen we wat beter keken zagen we een natte Jürgen aan de overkant van een sloot staan. Na een worp was zijn streamer vast komen te zitten aan de overkant van de sloot en aangezien hij niet naar de overkant kon wandelen
 was hij er dan maar overgesprongen. Ofwel was zijn sprong te kort of de sloot te breed maar plots stond hij in het 
water. Resultaat : streamer gered maar Jürgen nat. 

 

Opnieuw was het rustdag voor de snoek en kregen we geen beet te zien of te voelen. Ook de anderen hadden niets gevangen.
Nogmaals probeerden we het op een andere visplaats maar ook hier geen vis (ik heb wel een zoetwater mossel gevangen).
Ik denk dat ze mijn streamers van hondenhaar en hondenhuid gemaakt hebben want van het hele weekend hebben ze enkel takken
 en stokken geapporteerd
 (dat leren honden op de hondenschool).
Die zondag heeft niemand iets gevangen maar toch hadden we ons geamuseerd (ik toch), de natuur was er mooi, we hebben
ganzen en zwanen zien opstijgen
en boven ons hoofd horen en zien vliegen, er waren hazen, fazanten en patrijzen. Maar vooral er was een leuke bende uit een
klein clubje ergens uit de
omstreken van Oostende en er was ook Fik.
Het was het weekend van alles of niets : stand zaterdag 12 - zondag 0
Fik als je dit leest nogmaals bedankt voor alles: je hulp, je raad, je inspanningen om ons aan snoek te helpen, je goed humeur.
Tot ziens in Diksmuide (ligt aan de rand van Oostende).,

Den Jean - Pierre

 

Start pagina

Copyright by Vliegvissers Ijzervallei